Vent de sable

Resumat

[...]
Un niflament furiós e una odor acra de fumada anonciet la ’ribada dau medecin Masdelbòsc, legista plan conegut per son umor macabre e sa propension a prener fuòc tres còps per jorn per causa de cigarretas rosselardas que laissavan tombar lutas e papier mau tuat sus de las chamisas traucadas come per dau pitit plomb tirat a bot tucant. « Merda, mas quo es Rodilha… » Eu tanben l’aimava bien lo vielh trainamisèria que ’viá menat de sab’ pas ente un pilòt de nhòrlas pebradas e vulgaras que lo medecin, a l’ocasion, aimava se far contar per las tornar dire quante, d’astre, era convidat dins lo monde. Despacientat, se doblet per dessús las bandas rossas e rojas e aguet lo mesme geste que Le Goff. « Filh de vessa, l’a pas mancat… » Son uelh, ’bituat a la misèria, aviá tanben conegut de las marcas de violéncia sus la chara desjà naturalament ben pro uflada dau paubre tipe. Deguet pertant esperar que los dos dançaires de claquetas aguessen ’chabat lor recòlta per rentrar sus la scena dau crime. Le Goff se desviret per pas veire las òrras manipulacions que lo medecin s’i liurava, aprep aver desfach lo badalhon.
Lo pitit Riublandon aviá desjà quauqua idèia sus çò que s’era passat.
[...]

Qui aguissiá talament lo paubre Rodilha, trainabiaça e indicator lo mielhs aimat dau comissariat de Maraval, per li drubir la cronhòla sus son pilòt de retrum ? Un estranh tatoatge vai botar lo comissari Darnaudguilhem sus una dralha que vai far tornar daus vielhs sovenirs.
Qui se remembra dau Bengara, queu bocin d'erm conquist per Occitania au segle XIX ? Quo es pertant de lai que s'es levat un meschant vent de sable.