Dralhas

Resumat

« Dins las nuèits del palatz de Peitieus lo jove Guilhèm ausiá cantar meravelhosas cantairas andalosas menadas de Barbastro pel seu paire. D'aquels cants d'amor nuèitencs grelharà la prima dels trobadors.
Lo jove Sèrgi ausiá, el, dins las nuèits d'Espedalhac, sul causse de Gramat, lo cant prigond de l'antic camin vièlh, un cant de fadas : cant de dòl que brèça las anmas perdudas, cant d'amor e d'esperança. Sabèm dempuèi Josèp-Sebastiá Pons, los dos Max – Roqueta e Lafarga – e d'autris escotar la fuèlha que brusís quand bufa un vent de sòmis.
Sabèm tanben ambe Marcèla Delpastre que “queu país, non ne'n chaba, chaba pas de morir ni de viure, ne'n chaba pas” e avèm lo mal de la tèrra ambe Ives Roqueta.
Tot aquò Sèrgi Irondèla a sap, o viu e ne viu, ne prestís lo pan celestial d'estranha doçor.
Lo cal sègre sus las dralhas ont vos convida, camin de solesa e de vida. »

Felip Carbona, Quatresma de cuberta a la prumiera edicion d'aquel recuèlh per l'IEO de Tarn en 2002.

Dorsier de fotocòpias A4 emb regleta.