Calabrun : Poèmas – Poèmes bilingues occitan-français

Resumat

Las sasons de la vinha

Una nuèit de luna plena
As ausit cantar la calha
Quand florissiá la vinha.

Coma l'estiu es doç !
Sul blanc costal cairós
Lo solelh es ton amorós.

Dins la bruma del matin
Ta boca a gost a rasim
De la tina raja lo vin.

Al fòc una soca crama
Un veire de vin de ta vinha
D'amor serà la flama.

Sèi nascuda dins una bòrda a l'acrin del rocàs dins lo païs de sèrras, ont l'occitan, qu'apelavan patès, èra la lenga de la vida vidanta dins ma familha e dins lo mitan social.
Aquela lenga farguèt mon biais de pensar, de veire lo mond a l'entorn.
Al calabrun de ma vida, de mas rasigas me venon los mòts per dire çò qu'ai de pregond rescondut al fons de ieu, l'escur e lo lum, la pena e la melanconiá e tanben l'amor, l'amistat e enquèra l'esperança de veire picar l'alba de quauques matins.
D'esculturas del Maurici, mon òme, faitas amb de vièlhs utísses acompanhan mos poèmas.