Arbres, arbrilhons e arbricèls salvatges dels causses de Perigòrd – Arbres, arbustes et arbrisseaux sauvages des causses du Périgord

Resumat

Los arbres ocupan una plaça a part dins lo monde vegetal. Indispensables a la vida sus tèrra, l'òme de tot temps los utilizèt e, sens els, la societat umana seriá pas çò qu'es. L'arbre es simbòl de vida. Los que gardan las fuèlhas d'ivèrn incarnan l'immortalitat, los que las perdon, simbolizan la regeneracion perpetuala del vivent. D'aitant mai que coma tots los èssers vivents, l'arbre se multiplica, respira e minja en s'adaptar als luòcs ont creis. Gigant de la natura amb la bronda dins lo cèl sus las tèrras fertilas de las vals, petit èstre agarussit sul causse arid o mata flexibla sus las ribas de rius, l'arbre pren de las formas diversas que nos agradan, mas, subretot, coma tots los vegetals, crea la vida a partir del mineral. Cadun a son istòria, son originalitat, sa sensibilitat ; ligam entre la tèrra e lo cèl, l'arbre contunha de nos pivelar e d'irradiar quicòm que nos tòca, mai sovent nos apasima.

Dins un obratge passat, Joan-Loís Orazio aviá ja causit la riquessa de l'occitan per nos menar suls causses de Perigòrd e nos parlar de las orquidèas salvatjas ; nos perpausa aquí d'anar al davant de lors arbres, arbrilhons e arbricèls, en una passejada de bèla beutat.